Home »Gedragsproblemen » De Nee Fase
Het peuterwereldje draait vooral om de peuter zelf. Ikke, Zelluf Doen, en Nee zeggen. Een peuter van 2 kan nog niet delen en spelen met andere kinderen. Meestal is daar vanaf ca. 3 jaar wel verbetering in gekomen.
Een peuter merkt dat hij een bepaalde reactie kan uitlokken (aandacht) en zo soms in bepaalde omstandigheden zelfs de baas is. Vooral de punten waaraan volwassenen de meeste aandacht schenken, bijvoorbeeld, eten, slapen, zindelijk worden of dingen die hij niet mag doen (bijv. aan de knopjes van de video zitten, gooien met dingen, of slaan). Ga niet onderhandelen met je kind. Daardoor geef je hem macht, invloed op jouw regels. Een kind kan daar nog niet mee overweg, het maakt hem onzeker en gefrustreerd. Geef hem geen inspraak op regels. Dat schept duidelijkheid en daarmee een gevoel van veiligheid en geborgenheid.
Niet eten
Niet eten kan een vorm zijn van aandacht vragen. Weliswaar krijgt je kindje negatieve aandacht, maar voor een kind geldt: Aandacht is Aandacht, in welke vorm dan ook. Het heeft dus geen zin om de strijd met hem aan te gaan of hem te dwingen om te eten of reprimandes te geven. Negeer zijn protest, en geef zelf het goede voorbeeld door te eten. Biedt hem eventueel af en toe een lepeltje aan, weigert hij, jammer dan. Na verloop van tijd zal je kind merken dat hij geen aandacht wint en zal weer een hap nemen. Geef overigens ook geen overdreven aandacht wanneer je kind WEL goed eet of een hap neemt. Indien je je zorgen maakt of je kind wel voldoende binnenkrijgt, raadpleeg dan het consultatiebureau of je huisarts. Over het algemeen krijgen kinderen echter wel voldoende binnen, ook al eten ze een periode wat minder goed.
Niet slapen
Je kind geniet van bedtijdrituelen, het is een tijd waarin hij alle aandacht van je krijgt. Hij zal dan ook proberen om die tijd zo lang mogelijk te rekken, door om nog een verhaal te vragen, nog een stoeipartij, of huilen zodra je de slaapkamerdeur dichttrekt. Geef ook in dit geval niet toe en hou je aan het vaste ritueel. Wanneer je je kind een keer zijn zin geeft, of enkele keren komt kijken wanneer hij huilt, zal hij geneigd zijn het opnieuw te proberen. Hij krijgt tenslotte zo de aandacht die hij wil.
Boektip: